“Wala naman sigurong mawawala sa akin dahil sa simpleng panonood ng sine at pagkain. Sige na nga. Bakit hindi.”
Parang inuulit lang ang araw na iyon, isang taon na ang lumipas, liban lang sa kaarawan mo ngayon kaya pihadong sisipot na s’ya sa usapan ninyo.
Alas kwatro ka na nakasakay ng MRT patungong North Edsa. Halos tatlong istasyon lang naman ang layo mo mula doon kaya mabilis lang ang magiging biyahe mo. Magaalas-singko na din nang makapasok ka sa lugar na pagkikitaan nyo. Nag-text ka sa kanya para ipaalam na nandoon ka na. Bago ka humarap sa kanya ay sinigurado mo munang dumaan sa palikuran para doon ayusin muli ang sarili.
D2 n rn. Sa tapat ng KFC..
Nagtext s’ya sa’yo. Kabadong-kabado ka habang sabik na lumalakad. Alam mong malapit ka na sa kanya kaya dumoble pa ang ngiti mo. At nagtaka ka nang may isa pang pamilyar na mukha ang bumulaga sa’yo. Si bestfriend. Kala mo pagkakataon mo nang magka-usap kayo nang kayong dalawa lang. Pero masaya ka pa rin kasi matagal mo nang hindi nakakawentuhan ang bestfriend mo. Hindi mo sila tinawag kasi balak mo rin silang gulatin. Pero ikaw ang nagulat nang mapagawi na ng kaunti ang tingin mo sa mga kamay nilang magkahawak.
Natigilan ka. Napa-atras. Nanlabo ang paningin mo. Unti-unti kang lumakad palayo. Hindi mo alam ang gagawin mo kaya nagtungo ka sa pinakamalapit na CR. Doon, hindi mo na napigilan ang pagtulo ng luha mo. Kinumbinsi mo ang sarili mo na nag-o-over react ka lang. Inayos muli ang sarili at lumabas para puntahan sila. Hindi naman din kasi pwede na basta ka na lang uuwi.
Habang papalapit ka ay kinakawayan ka nilang dalawa.
Hindi mo magawang magtanong kung sila na. Kaya naunahan ka na nyang magsalita.
“Girlfriend ko.”
Nangiginig ka dahil sa labis na pagkabigo. Gusto mo nang umiyak. Gusto mo nang umuwi. Gusto mong lumindol, magkabitak ang sahig at kainin ka na ng lupa. Gusto mong magkaroon bigla ng kumunoy sa gitna ng mall at sana ay ma-trap ka na lang dito. Compose yourself. Kaya mo yan. Fighting!
“W-Wow congrats! Kelan pa?..”
“Last year pa..”
Basag.
2 comments:
;( dami kong namiss na post mo a. this is sooo nicely written. as usual jo an i really admire your command of words pagdating sa tagalog! ang galeng.
naiyak ako dito.
i'd like to tell you one thing... all emotions are beautiful. and, it's okay to hope no matter how many times you've been broken... ay two things na pala yon hahaha. anyway, fighting!
PS: nasira yung account ko kaya i cant comment using it. tsss.
salamat, keysi.:)
nakup..bakit nasira? sayang di ko pa nababasa lahat ng posts mo.:(
Post a Comment